جلوگیری از آتروفی عضلانی با تسریع در روند ترمیم عصب ضایعه دیده در زبان رت

سابقه و هدف: تحقیقات نشان می دهد که چنانچه بتوان روند ترمیم اعصاب ضایعه دیده محیطی را به هر شکلی سرعت بخشید، می توان امیدوار بود که قبل از آتروفی عضلات اندام هدف، پیوند مجدد عصب-عضله (neuromuscular junction) برقرار گردد. این عمل باعث خواهد شد که عضلات محروم مانده از عصب قبل از آنکه دچار آتروفی ناشی از ناتوانی شوند مجددا فعالیت های حرکتی خود را به دست آورند. هدف این مطالعه بررسی فاکتورهای محرک رشد عصبی موجود در عصاره مغز جنین بر روند ترمیم عصب ضایعه دیده در زبان رت می باشد. مواد و روش ها: 12 رت نر 2 ماهه از نژاد wistar در این مطالعه استفاده شدند. سپس طی برش پوستی کوتاهی عصب هیپوگلوس سمت راست در آنان قطع گردید و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل (n=6) تقسیم شدند. به رت های تجربی، یک روز در میان به مدت 20 روز در هر نوبت 0.1 میلی لیتر عصاره مغز جنین به صورت زیر پوستی به محل ضایعه تزریق گردید. در گروه کنترل نیز مشابه این عمل با سرم فیزیولوژی صورت پذیرفت. سپس در روز 20 و 40 بعد از عمل از عضلات زبان هر دو گروه نمونه برداری شد و اقدام به فیکس، آماده سازی بافتی و تهیه برش های میکروسکوپی گردید. یافته ها: مقایسه عضلات زبان در سمت ضایعه عصب هیپوگلوس نشان داد که این دسته از عضلات در گروه تجربی که عصاره مغز جنین دریافت داشته اند درجات خفیف تری را از آتروفی عضلات نسبت به کنترل نشان می دهند و تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود داشت (p<0.05). نتیجه گیری: براساس یافته های فوق می توان گفت چنانچه از طریق یک عامل تحریکی، اعصاب محیطی ضایعه دیده را در کوتاه مدت وادار به ارتباط مجدد با اندام هدف نمود، روند فعالیت طبیعی این گونه اعصاب دوباره سازماندهی شده و بدینوسیله از آتروفی عضلانی جلوگیری می شود.